Inderdaad vroeg opstaan voor wat een: spoiler alert! non whale watching tour zou worden.
Half 7 opstaan, snel ontbijt in de Lido en om kwart voor 8 in de BB King's waar het verzamelen voor de tour is. Ondanks dat voor excursies je geen voordeel aan de Club Orange hebt, hebben we toch de eerste tender. Er was omgeroepen dat je geen eten en drinken, behalve water en verpakt voedsel zoals een energyreep of zo mee aan land mag nemen. Er wordt ook gecontroleerd en natuurlijk is er weer iemand die zijn broodjes kwijt is. Mensen kunnen ook zo dom zijn. Voordat we bij het controlepunt zijn, staat er op de pier een mariachiband van bejaarde heren en verderop een dame in klederdracht. Er wordt ook over verteld, maar daar hebben we geen tijd voor.
We moeten meteen naar de bus. 3 minibusjes voor onze tour die helemaal naar de andere kant, de westkant dus, van het schiereiland gaat. Dat is vanuit Loreto ruim 2 uur rijden. In de bus ligt een voedselpakketje klaar en er wordt gezegd dat het onze personal lunch is. Het zijn warme burrito's en die zullen tegen de lunch wel koud zijn, maar dat geeft niet. Ze zijn hartstikke vers. Er zit ook nog een granolareep bij en een zakje chips. Achterin de bus staat een grote koelbox met water en frisdrank waar je uit mag pakken. 9 passagiers in onze bus + de chauffeur en Chris(topher) de gids. Hij vertelt niet echt veel, maar vooruit. Het is wel bewolkt, maar droog en dat is mooi, want de voorspelling had het over 60% kans op buien.
Het blijkt een mooie route, dwars door de bergen over terrein waar wij zo van houden. Onbewoond, ruige bergen, grote cactussen en een goede weg. Alleen zijn de ruiten van de bus extreem getint, dus de foto's zijn hopeloos. Aan de andere kant van de pas wordt het vlak en is het meer woestijngebied met vrijwel alleen cactussen. Geen saguaro's, maar ze lijken er wel wat op. Het lelijke broertje zeg maar. Nog verder is landbouw en daar wordt maïs, aardappels en asperges geteeld.
Even een tussenstop bij een benzinepomp voor sanitair. Keurig schoon, maar aan wc-papier lijken ze hier niet te doen en ook niks om je handen mee af te drogen bij de wastafel. Er is ook een winkeltje, maar daar gaan we niet in.
Als we dichterbij de kust komen ziet het er echt Mexicaans uit. Rommelige, kleurrijke, waarvan de kleur dan meestal afgebladderd is, huizen en winkels en ook wat hotels en eettentjes. Vlakbij de boten stoppen we even bij een "restaurant" waar de lunch voor als we terug zijn alvast wordt besteld. Lunch? Die hadden we toch in dat zakje? Dan was dat zeker het ontbijt. Maar we hadden net op de Koningsdam gegeten. Gelukkig waren wij niet de enigen die het niet konden volgen 😄.
 |
| Het restaurant |
Dan nog een minuut of 2 in de bus en dan zijn we bij de Magdalena Bay waar het uitgestorven is. Het weer is mooi, wel frisser dan de afgelopen dagen en een windje.
De reddingsvesten worden uitgedeeld en dan gaan we naar de bootjes. Wij zitten helemaal voorin en hebben er niet eens op gestuurd. De kapitein is dik ingepakt zoals we ook veel mensen in Cabo San Lucas hebben zien lopen. Als bescherming tegen de zon waarschijnlijk, maar het ziet er wel crimineel uit: hoed op, zonnebril en sjaal/masker vanuit de nek tot over de neus tot aan de zonnebril opgetrokken, lange mouwen, sommigen zelfs met handschoenen en een lange broek. Ik krijg het al benauwd als ik het zie. Chris gaat mee als "gids" en vertaler. De kapitein lijkt niet heel erg geïnteresseerd. Tijdens het naar de boten lopen en instappen zien we dolfijnen. Dat is een goed begin. Ook het eind, want verder hebben we ze niet meer gezien. Ook de walvissen laten zich niet zien, wat ons niet eens erg verbaast. Ik had al gelezen dat anders tours pas na 15 januari beginnen. De walvissen migreren en het is nu eigenlijk nog te vroeg in het seizoen. Dit is ook de eerste tour van het jaar en ze hadden het beter niet kunnen doen.
De walvissen komen hier om te bevallen en de jongen te leren zwemmen. Heel bijzonder, dat ze dat niet meteen na de geboorte kunnen. Dat leren zwemmen hoorden we ook al bij Cabo, dus het zal wel kloppen.
We varen door de baai die niet enorm groot is. Het zou de 3e beste plek zijn voor walvissen. Over een paar weken dan. Aan de overkant is een duingebied met lage, soms begroeide duinen. Daar wonen ratelslangen, konijnen en coyotes. Dan een stuk met mangrovebossen en dan gaan we richting open zee, waar de ingang van de baai is. Het is nu laag water, maar anders zouden er al eerder hoge golven zijn. Ook hier: niks te beleven.
We komen ook nog langs een strand met echt heel veel vogels en dat is wel leuk. Het zijn Californische pelikanen, die met de gele koppen, en aalscholvers en natuurlijk meeuwen, maar die zie je overal. Er is er zelfs een die een stuk meelift op de punt van onze boot. Het is een mooi gezicht als de vogels, opgeschrikt door de bootjes, opvliegen. Daar staat de wind voor op de boot en vind ik het best fris, ondanks dat ik nog een vest aan heb. De tijd loopt door, dus we gaan terug.
We stoppen even bij de duinen voor een foto, ik dacht dat we er even uit mochten en wat rond konden lopen, maar helaas, en dan gaan we weer naar de steigers. Een beetje afknapper was het wel. Het was tenslotte een behoorlijk dure excursie en over een paar weken dan komen de walvissen hier tot aan de boten en "eisen" ze geaaid te worden heb ik gelezen. Als je dat niet doet, dan gaan ze weg. Het had een topexcursie kunnen zijn, maar niet nu.
Nu gaan we terug naar het restaurant waar de lunch geserveerd wordt. Je kon kiezen uit kip, vis of garnalen. Wij hebben de garnalen en die zijn een tikje aan de gare kant. De sla heeft geen dressing en de warme tortilla's worden gebracht als we al halverwege de lunch zijn. Er zijn 2 keurig opgevoede zwerfhonden; 1 komt even binnen maar niet bij de tafels en de andere blijft buiten met een ontzettend lief gezicht zitten kwispelen. Natuurlijk krijgen ze uiteindelijk wat van iemand, maar niet van ons. Wel heb ik even een gezellig gesprekje met de lieve bruine hond. Echt een kroelerd, maar hij past niet in de koffer. Op een elektriciteitspaal zit een osprey.
De terugweg gaat in 1x door en om 4 uur zijn we weer bij in Loreto, nadat we in de bergen even door een bui reden.
Bij de haven staan, zoals altijd blijkbaar hier, weer de grote gekleurde letters "LORETO" in dit geval en we maken even een foto. Een meneer fietst langs, legt zijn fiets neer en vraagt of hij even een foto van ons samen moet maken. Ja, leuk. Klik en hij fietst weer verder. Grappig.
Na onze spullen in de hut gedropt te hebben, gaan we op zoek naar een drankje. Het wordt de Billboard on Board Bar. Het is er best druk. Jan leest en ik schrijf mijn verslag van gisteren. Omdat ons gratis rugzakje van Skechers het begeven heeft, willen we een andere, maar eerst zijn de Shops dicht en later hebben ze niet echt iets. Wel een leuke jas, maar $210,- vind ik echt teveel.
 |
| De afvaart met Loreto in de verte |
 |
| en ingezoomd |
Terug naar boven om ons om te kleden. Het is vanavond Orange Party en ik heb een oranje bloes bij me. Helaas heeft Jan niet iets toepasselijks. Op de volgende cruise dan maar. Eerst eten we in de Orange Club. We zijn wat vroeg voor ons doen en dus is het druk en moeten we even wachten. We hebben geen zin om op de gang te gaan zitten, want daar is het vaak koud, dus lopen we iets verder naar de Ocean Bar en gaan daar zitten. Dat doet een ander stel ook en we worden hier keurig opgehaald door Elena.
Het is Dutch all over, dus ook het menu is aangepast met Hollandse "specialiteiten". Snert als voorgerecht gaat ons wat te ver. We zien later de Amerikanen wat vreemd kijken naar hun pasteitje. Wij nemen, niet zo Hollands, maar wel lekker, steak tartare en voor het hoofdgerecht gaan naar Indonesië voor de bami goreng. In mijn herinnering was het Indische eten op de Oosterdam beter. Dit smaakt overigens best hoor. Lijkt wel wat op onze eigen vakantiebami en we zijn tenslotte op vakantie. Toe neemt Jan ijs en ik een tom pouce. Die is nogal degelijk, dus de kok moet nog even doorstuderen.
De Orange Party begint om 21.00 uur, maar we gaan alvast naar de BB King. Daar is op dit moment nog Trivia bezig. Vandaag is het de gasten tegen de officieren. 15 fragmenten uit nummers, gepresenteerd door Declan in een volle zaal. Je moet raden wie de artiest en wat het nummer is en vooral lekker hard meezingen. Heel gezellig. Te pas en te onpas kunnen ze bonuspunten winnen en de eindstand is uiteindelijk..... gelijk 😄.
Dan gaat de Orange Party los. Een line dance met speciaal optreden van officieren en crew, een paar nummers van de BB King's Blues Band en nog meer. Ondertussen worden Dutch trreats geserveerd. Hartstikke leuk, maar we krijgen de neiging wat recepten door te spelen. Een mini oliebol die erg massief is i.p.v. luchtig en bestrooid met kaneelsuiker i.p.v. poedersuiker. Iets wat op een saucijzenbroodje lijkt, maar best lekker is. Komijnenkaas, kleine gevulde koeken, een mini Bossche Bol die ook nog verbetering nodig heeft. Geen goede soes en de verkeerde chocola en wat weinig slagroom. We waren van plan nog eens een grote in het Dutch café te nemen, maar het animo is wel gedaald. Ik haal er thuis bij Boheemen wel een.
 |
| Trivia door Declan met de officieren tegen de gasten |
Als we geen zin meer hebben gaan we naar boven, lezen even en dan val ik als een blok in slaap.