Vandaag de tweede haven in Mexico: Pinchiligue. Dat is de naam van de haven waar alleen een industriestuk is, maar het doel is La Paz. We hebben geen excursie vandaag, dus we staan niet op tijd. Ontbijten doen we in de Orange Club.
Om ongeveer half 10 gaan we over de pier, geen tender vandaag, naar de ticketverkoopster voor de shuttlebus à $10,- p.p. retour, Amerikaanse dollars dus nu, want La Paz is 12 mijl verderop. Op de pier staan wat standjes.
Het valt nog niet mee om een ticket te krijgen, want zowel de ING-kaart als de AMEX lukken niet. Gelukkig met de Revolut wel, want we hebben niet genoeg cash. De bus staat er al en Pamela is de "reisleidster". Hadden we in Zuid Amerika Clara van 113 met dubbele tong die de boel begeleidde, nu lijkt Pamela vanochtend al de nodige shotjes tequila achterover geslagen te hebben aan haar gedrag te zien. Ze is nogal melig met haar zilveren kroontje op en ze vindt zichzelf erg leuk. Enigszins hilarisch is het wel. Ze vertelt wel een hoop over de omgeving en geeft wat tips. Een strandje is bv. overdag wel te doen, maar 's avonds is het er gevaarlijk.
Het busstation ligt ongeveer 25 minuten van de pier en grenst zo'n beetje aan de boulevard: de Malécon. Hier staan over de hele lengte beelden. Op een pleintje staat nog volop kerstversiering. Ze zijn het aan het weghalen, maar wel op zijn elfendertigst, op z'n Mexicaans dus. Het is lekker weer en we wandelen op ons gemak met de zee aan onze rechterkant. De grote letters La Paz zijn natuurlijk een favoriet fotomoment en ieder geeft de telefoon of camera door aan degene achter hem voor een foto en zo ook wij.
Wat verderop is een kleine pier waar o.a. informatieborden over La Paz staan. Tegen de geschiedenis in lezen we de borden.
La Paz zou 35 muurschilderingen moeten hebben, maar we vinden er niet veel.
We lopen over een klein toeristisch/artisanaal marktje en komen bij het historische gemeentehuis. Daar gaan we linksaf en komen zo bij het witte Teatro Juarez uit 1910. Tegenover het theater ligt het kunstmuseum en aan de achterkant, waar wij aankomen, staan heel veel lantarenpalen kunstig opgesteld. Ziet er leuk uit.
Daarachter is een pleintje met een muziektent waar een jongen viool staat te spelen. Aan de andere kant van het plein ligt de kleine kathedraal. Binnen schieten we bijna in de lach. Niet eerbiedig in een kerk, dus we houden ons in, maar rond de gebrandschilderde ramen hangen kersttakken met knipperende lichtjes. Maar dat is nog niet alles. Naast het altaar staat een kerststal en die is wel heel bijzonder verlicht. Het is een complete lichtshow met licht in alle kleuren van de regenboog. Echt tè erg. De kerk op zich is, normaal gesproken, niet heel rijk versierd.
Buiten gekomen willen we in eerste instantie meteen naar de bus, maar ik bedenk dat ik nog koelkastmagneten voor mijn vriendin wil kopen op het 2e, grotere marktje aan de Avenida 16e septiembre waar we al overheen gelopen waren. Dus terug. Voor 100 peso's 3 magneten. Check ✅. Nu echt naar de bus. Bij de paloma, het beeld van de duif dus, moeten we naar rechts, maar we zijn al 1 straat te ver. Terug. Dan is er een rare stoep bij het oversteken, een dubbele opstap en Jan ziet de 2e niet en ligt languit. Oei, als dat maar goed afloopt. Gelukkig is alleen zijn ego beschadigd en zal hij een beurse plek op zijn heup krijgen, maar verder niks aan het handje. Nog geen schaafwondje.
De bus staat er al en vertrekt snel.
Op de pier voor de boot zijn nu meer kramen open en het ziet er wel gezellig uit.
Op een gegeven moment start er een film op het grote scherm. We willen, als mijn verslag van gisteren af is, wel even anders zitten en zien 2 ligstoelen in de schaduw, maar die blijken net onder de boxen van de film te staan en dat is best irritant, dus verkassen we een rij naar achteren waar we achter het geluid zitten en dat is goed te doen.
Na nog een drankje gaan we op ons eigen balkon zitten waar het heerlijk rustig is. Daar zien we om 18.15 uur de afvaart. Die is nogal bijzonder, want we gaan vrijwel de hele baai achteruit eruit, terwijl er echt wel ruimte lijkt om te draaien. Het leek ter land, ter zee en in de lucht wel met de achteruit rij (vaar) race. We misten alleen André van Duin.
Ik probeer foto's van die grote slanke vogels te maken waarvan ik niet weet hoe ze heten. Ik zet de foto's over en stuur ze door en morgenochtend zal ik via de groepsapp horen dat het Fregatvogels zijn.
Ik probeer foto's van die grote slanke vogels te maken waarvan ik niet weet hoe ze heten. Ik zet de foto's over en stuur ze door en morgenochtend zal ik via de groepsapp horen dat het Fregatvogels zijn.
We eten weer in de Orange Club. Jan is heel enthousiast over zijn kalfskotelet en ik wat minder over mijn zalm. Beetje droog.
Na het eten kunnen we nog een half uurtje van de show van Emma en Nick zien. De Rolling Stone band is vrij vandaag. Om 9 uur gan we na een ronde langs de shopjes naar boven waar ik wat zap en lees, Jan wat leest en we op tijd gaan slapen. Morgen vroeg dag.
Na het eten kunnen we nog een half uurtje van de show van Emma en Nick zien. De Rolling Stone band is vrij vandaag. Om 9 uur gan we na een ronde langs de shopjes naar boven waar ik wat zap en lees, Jan wat leest en we op tijd gaan slapen. Morgen vroeg dag.