Ik heb belabberd geslapen, want het schip gaat nogal heen en weer. Ik vind het een prettig gevoel, maar het helpt mij niet om te slapen.
Ontbijten doen we in de Orange Club, waar het alweer drukker is dan eerst, nu het schip helemaal vol is en er waarschijnlijk ook meer Orange Club leden zijn. Maar het gaat beter dan gisteren.
We waren van plan te gaan line dancen, maar met het gewiebel lijkt het ons toch geen goed idee. We lopen erlangs en zien dat het wel doorgaat. Dapper hoor. We zitten even op de luie stoelen op het Lidodek te lezen en ik kijk een serie, maar ik zit er vandaag niet lekker. Doordat ik niet goed gelegen heb vannacht doet alles zeer. Dan zie ik 2 van de ligstoelen met de dikke kussens in de zon, het dak is dicht, daar is het te fris voor, en verkassen we daarheen. Dat was een goed idee.
Om 12 uur roept de kapitein om dat de patiënt van gisteren door de kustwacht van boord is opgepikt en dat we om 22.30 uur weer naar open zee gingen. Hij verontschuldigde zich voor de motion of the ocean, alsof hij er wat aan kan doen, en zegt dat de stabilisatoren aan staan. Het is nog 1025 mijl naar Hawaii en vandaag en vannacht blijft het winderig met golven van 4 meter hoog.
Om 13 uur zitten we in de World Stage voor de presentatie van Erin over Hawaii up Close, de 1e in de serie: dit keer Jewels of the Pacific. Het ziet er allemaal mooi uit en we hebben er zin in, maar hopen wel dat het weerbericht nog wat beter wordt voor die dagen, al is het nog een eind weg.
Hierna is het etenstijd en gaan we terug naar het Lidodek om bij de Dive In wat te bestellen. Dat doen Jan weer met de app en dan komt er vanzelf een berichtje als het klaar is. Ondertussen is op het grote scherm een American Football wedstrijd live te zien. De groen/witten tegen de wit/gelen. Geen idee wie het waren, maar het publiek bij ons was in de meerderheid voor de groenen en er werd bij elke actie leuk meegeleefd of gejuicht.
Als alles op is en de wedstrijd afgelopen, gaan we naar onze stateroom en lezen wat en ik kijk een aflevering van La Palma, had ik echt niet kunnen missen 😂, not 😉.
 |
| De boegcamera op de tv op onze kamer |
We vinden het tijd voor een drankje en gaan naar de Billboard. Dan zie ik mensen naar de World Stage lopen en bedenk dat om 17.45 uur de Captain's Welcome is, dus daarheen en een gratis glaasje champagne scoren. Alsof we dat niet uit ons Have it All pakket kunnen doen, maar we zijn echte Hollanders en gratis is dus een magisch woord 😇. Het plan was om daarna naar de kamer te gaan om ons om te kleden voor dressy night, maar aansluitend is de eerste show van de Step One Dance Company, de HAL-huisdansgroep, Humanity, dus blijven we maar zitten. Daar hebben we geen spijt van, want het was erg leuk en dit theater is een stuk modernder dan de Main Stage op de beautiful, elegant Oosterdam. Dit podium is groter en er is veel meer techniek, waardoor er laser- en lichteffecten mogelijk zijn. Als ze binnenkort de andere show doen, dan gaan we weer.
 |
| Kapitein Arno stelt de officieren voor |
 |
| Even wachten in de lounge van de Ocean Bar |
Als Elena ons komt halen blijft ze zich maar verontschuldigen dat we moesten wachten. Nou en, daar kon zij toch niks aan doen. Dat zeg ik ook en ze kijkt er blij bij, maar we zien dat ze een hoop stress heeft op het ogenblik. We gaan voor de prosciuto met manchego en kersen vooraf. Leuk dat kersen een goed alternatief zijn voor de alom bekende meloen. Hoofd is voor ons allebei vis en vandaag is er de Yellow Fin Sole, maar daarvoor gaan de handen niet echt op elkaar. Toe Schwarzwalder Kirsch torte en chocolat cake.
Na het eten gaan we naar Bryan en Melissa waar het behoorlijk druk is al. Ze gaan bijna beginnen met hun 80's show. Hierna gaan we naar boven en kijk ik mijn serie uit en duikt Jan weer in zijn boek en doet een dutje. We verzetten de horloges vast, want vannacht gaat de klok weer een uur terug. 10 uur tijdverschil dan.