Dag 14, woensdag 15 januari, Zeedag

Door het uur verschil zijn we vroeg wakker en dat komt goed uit, want we hebben een volle ochtend. Na de douche eerst de waszak zo vol mogelijk proppen voor de wasserette. Het kost hier "maar" $25,- per zak, ongeacht of je er 1 t-shirt in doet of hem, zoals wij volledig aanstampt. We denken zeker te weten dat het op de Oosterdam $30,- was en de zak ziet er niet veel kleiner uit. Vinden we niet erg.

Ontbijten doen we in de Lido. We vinden snel een plekje aan het raam in de zon. Toen ik vanmorgen even op ons eigen balkon stond was het zo heerlijk. Het zou een graad of 21 zijn en dan zou er vanmiddag zomaar een graadje bij kunnen komen. We zien een eigen balkonnetje aankomen, hoewel daar geen zon staat natuurlijk.

Om 10 uur is het koffiepraatje van Erin met de kapitein in de World Stage en omdat we verwachten dat daar veel belangstelling voor is, gaan we daar na het ontbijt, 09.05 uur, meteen maar zitten. Dat denken meer mensen en ieder zit lekker op zijn telefoon, met boek, breiwerkje, knutseltje en ik met het verslag en later boek, te relaxen tot het begint. Een Amerikaan achter ons ziet dat we zitten te lezen en zegt: "You're reading Dutch. I'm proud of you "😂. Hij had in Nederland gewerkt en herkende het. Bijna aansluitend, om 11 uur is Hawaii up Close hier, dus daar blijven we gewoon voor zitten. Daarna vrij tot waarschijnlijk 6 uur, want dan is de eerste voorstelling van de Step One Dance Company met Tandem deze keer. De 2e voorstelling is om 8 uur en dat is niet zo'n handige tijd, ondanks dat Bryan en Melissa vrij zijn vandaag, want dan moeten we zo vroeg eten.

De World Stage is inderdaad afgeladen en kapitein Arno, zo stelt hij zichzelf ook altijd voor in zijn berichten werkt 31 jaar bij HAL en heeft alle havens van de maatschappij gezien. Hij begint met een diapresentatie van achter de schermen van de brug en andere onzichtbare stukken van het schip. Heel interessant en hoewel hij niet zo'n natuurlijke en makkelijke prater is als de kapitein van de Oosterdam was of als René, de hotelmanager, doet hij het wel leuk. Een paar weetjes: we kunnen zonder bijtanken 3 weken op volle snelheid varen, de stabilisatoren zijn elk 7,5 m lang en vangen 80% van het schommelen van het schip op. En, niet uit deze presentatie, maar uit A City on the Sea van eerder deze week, er wordt 7 dagen per week, 24 uur per dag vers brood en banket gebakken. Na zijn presentatie is het tijd voor vragen uit het publiek. De meeste zijn interessant, maar natuurlijk zijn er ook domme vragen bij.





Als het afgelopen is blijven de meeste mensen zitten voor de presentatie van Erin. Die gaat deze keer over de vulkanen en de cultuur. Het begint met een speciale houten slee waarmee van de bergen gesleed wordt met snelheden tot wel 80 km per uur. Daarna over het ontstaan van de Ironman Race. De eerste keer, eind jaren 70, deden er 15 deelnemers mee en 13 hebben het eind gehaald, ondanks dat ze totaal niet getraind waren en eigenlijk niet wisten waar ze aan begonnen. Een had pas een paar dagen van tevoren voor het eerst gefietst, er was geen verzorging en ze hadden nauwelijks water bij zich. 1 heeft het laatste stuk zelfs op bier gelopen 😂. De prijs was een trofee en de titel Ironman omdat de winnaar zei dat hij zich nu een Ironman voelde. Inmiddels is de race een wereldwijd begrip.
Het verhaal over de vulkanen wat we verwacht hadden komt niet.


In de hut kijken we op de laptop naar info over de Aziëcruise en hebben toch onze bedenkingen. Het blijft Azië en de landexcursies zijn erg duur en we vinden ze lang niet allemaal geweldig. Aan de andere kant is het wel de manier voor ons om Azië te zien, want anders gaan we er ook niet heen. Twijfels alom dus.

Om een uur of half 2 gaan we in de Lido lunchen. De "wisselhoek" blijkt vandaag Frans en dus nemen we mosselen met friet. Smaakt prima. 
Dan gaan we naar de Sea View pool waar zon is en proberen een ligstoel te veroveren. De beste zijn natuurlijk al weg, maar we vinden toch een paar heel acceptabele. Ik vind het nog best warm en ga even beneden wat anders aan doen. Ook ga ik lekker op de rand van het zwembad zitten met mijn voeten in het klotsende water en kijk naar de huladansles.


Als de zon weg is en het in de wind te fris wordt, gaan we onder het afdak op de bank zitten met een drankje totdat we ons gaan omkleden om naar de dansshow te gaan. 
Mooie, knappe show, maar we vonden de vorige leuker, want die was veel vrolijker. Toch was het heel bijzonder om ze de tango te zien dansen op Sweet Dreams van The Eurithmics en te zien dat dat heel goed past. 


Na de show in uitgestrekte stap naar de Orange Club waar ze ons gemist hebben. Jan heeft lam en hoewel het goed smaakt, eet hij lang niet alles op. Hij is nog steeds niet helemaal fit. Ik heb pork katsu met paksoi en currysaus met rijst en had iets Aziatisch verwacht, maar het is een Wiener schnitzel. Verrassend. Wel een goede en de saus is heel lekker, dus daar vraag ik nog wat extra van. 

Bryan en Melissa zijn vrij vandaag en verder hebben we ook geen zin in drukte, dus gaan we lekker naar de kamer waar we wat lezen, Jan nog wat HAL-internet en ik een aflevering van Polo op Netflix kijk en we redelijk op tijd gaan slapen. Het was tenslotte en lange dag met 25 i.p.v. 24 uur.