Uiteraard hebben we onrustig geslapen, maar dat hoort erbij. Het bed was goed, maar het dekentje wat dun. Net aan zeg maar. Het is veel vroeger licht dan we verwachtten. Om 7 uur al helemaal, dus we zullen wat minder lang lummelen om van de dag te profiteren. Het ontbijt is inbegrepen, dus na een heerlijke douche, die is prima hier, gaan we naar de ontbijtzaal naast het zwembad. Best een aardig buffet. We nemen nog een banaan en een koek mee voor vanmiddag.
Om 07.40 uur checken we uit en dan is het 5⁰ C. De eerste stop vandaag is de Walmart, een half uur verderop. Daar kopen we ook wat blikjes drinken en een nieuwe trolley. Nu een met 4 wielen, wel zo comfortabel. Om 08.50 uur zijn we klaar en rijden bij 12⁰ C naar Torrey Pines NRA. Bij het hotel was het prachtig weer, blauwe lucht, maar later wordt het mistig en dat zal het een poos op en af zijn. Na de Walmart doet de zon haar best en komt het vast goed.
De toegang voor Torrey Pines is $20,-. Het is vrijdag en vermoedelijk hebben veel Amerikanen 2 vrije dagen opgenomen en zo een heel lang weekend, want het is al behoorlijk druk. De oceaan is mooi hier met een flinke branding. We zien dat het behoorlijk vloed is en dat er vrijwel geen strand is. Er wordt gesupt en gesurft en we zien.... dolfijnen. Net achter de branding en zeker een stuk of 15 totaal, in een paar groepjes. Ze zwemmen rustig, dus eerst dachten we dat het walvissen waren. Het valt niet mee om ze vast te leggen op foto en film, maar het lukt in elk geval enigszins en we staan tot in onze tenen te genieten. Als ze weg zijn gaan we wandelen.
Eerst een stuk langs de weg omhoog. Er zijn nog 2 parkeerplaatsen boven, maar we wisten al dat die vrijwel altijd vol zijn omdat ze maar klein zijn. We gaan de 1e loop lopen, de Guy Fleming trail. Die voert langs cactussen, bloeiende agaves en de beroemde Torrey pines die alleen hier groeien. Het is heerlijk weer geworden en de jas kan al snel uit. Zon erbij en het is net vakantie.
Volgend punt op de planning is Children's Pool waar veel zeehonden zouden wonen. Omdat het een populair punt is en we hier al zagen dat het best druk is, verwachten we daar parkeerproblemen. Er zijn wel parkeergarages en nu we een gewone auto hebben kan dat. Alleen betalen kan alleen via de app, sms of QR code. Jan installeert de app, maar krijgt allerlei reclame. We besluiten eerst leuke dingen te gaan doen en later wel verder te zien. Het is een minuut of 5 lopen naar de Children's Pool waar het inderdaad goed gevuld is.
Iets verderop is beneden een zandstrandje waar een stuk of 30 zeehonden liggen. Er zijn geen jongen bij, hoewel het daar nu wel het seizoen voor zou zijn, maar misschien is het nog net te vroeg. Niettemin leuk om te zien. Een heeft een flinke wond in zijn nek. Die zal wel gevochten hebben. Er is een soort stenen, kromme pier omheen gebouwd vanwaar je ook kunt kijken, maar de zee gaat enorm tekeer, dus dat is geen aanrader. Het eerste stuk zou kunnen, maar verderop slaan de golven er compleet overheen.
Voorbij de zeeleeuwenafdeling is de vogelsectie. Alles is hier keurig verdeeld. Bij de vogels zelfs bijna een stricte scheiding tussen aalscholvers en pelikanen, alleen meeuwen trekken zich er natuurlijk weer niks van regels aan en zitten overal.
Inmiddels is er een flinke wind opgestoken en is het zonder jas best koud geworden, dus lopen we naar de auto. Daar rest nog het betaalprobleem. Uiteindelijk is het met de QR-code wel gelukt en voor $5,- mogen we eruit. Waarschijnlijk had het ook zonder betalen gekund, want de jongen in het hokje boeide zijn werk niet zo en er was geen slagboom. Later zal blijken dat er via de app toch ook nog geld afgeschreven is en is ons ongevraagd een abonnement aangesmeerd 😤. Duur parkeren dus.
Om half 2 is het 16⁰ C. We hebben nog wat op het lijstje staan en dat is Point Loma met de vuurtoren. Daar kunnen we met de America the Beautiful pas, die nu zijn 3e vakantie beleeft, zo doorrijden. Inmiddels is het flink aan het betrekken en er is een behoorlijk koude wind opgestoken. Jassen aan dus. Eerst even naar het kleine visitor center met info over Juan Cabrillo, de eerste Europeaan die voet aan land zette aan de westkust. Hij heeft verderop ook een monument.
Dan lopen we door naar de vuurtoren, een van San Diego's oudste monumenten. Hij heeft maar kort dienst gedaan, want eigenlijk staat hij te hoog en daardoor was met de vele mist die hier voor de kust voorkomt, het licht vaak niet te zien, ondanks dat zijn schijnsel tot 24 mijl ver kwam. Later is de nieuwe vuurtoren dan ook lager geplaatst. We kijken even rond, maar vinden het niet aangenaam meer en besluiten de auto in te gaan leveren.
Op weg naar het vliegveld komen we langs de Fort Rosencrans cemetery, waar maar liefst 100.000 graven zijn. Allemaal witte stenen, keurig op rij aan beide kanten van de weg. Het gaat maar door. Het is dat we geen zin hebben om weer de kou in te gaan, maar eigenlijk had ik er wel meer van willen zien.