Vanmorgen waren we op tijd wakker en hebben in de Club Orange gegeten. Daarna hadden we nog wat tijd, want we waren nog niet bij Cabo San Lucas. De kapitein heeft woord gehouden en gewonnen. Hij zei gisteren dat hij wat harder zou varen omdat er 3 cruiseschepen in Cabo zouden zijn en hij wilde proberen om de eerste te zijn. Gelukt 👍.
Vlak voordat we er waren was ik foto's aan het overzetten en Jan stond even op het balkon en constateerde dat het heerlijk weer was. Hij dacht in de verte ook een walvis te zien. Ik naar buiten en het was er inderdaad een. Ik heb een stukje gefilmd dat hij uit het water springt. Geweldig begin van de dag 😍
 |
| Uit het filmpje geknipt beide |
Om een uur of 10 zijn we naar de Pinnacle Grill gegaan voor de tender. De niet-Club Orange leden moesten een tenderticket halen in de BB King's. We moesten heel even wachten, koffie, thee, water en koekjes stonden klaar, en toen konden we met de 1e tender.
In Cabo was het natuurlijk nog niet druk, behalve met de verkopers van tours, armbanden, hoeden enz. Echt een heleboel. Wij hebben via HAL vanmiddag een whale watch tour geregeld en hebben vanochtend tijd om het plaatsje, rond de haven, te bekijken. Het is een flinke jachthaven met een aantal zeer prijzige jachten. Er rondom heen een boulevard met winkels en restaurants tot aan het strand. Het weer is boven verwachting, ongeveer 25⁰ - 26⁰.
We lopen wat rond en genieten van de pelikanen. We horen ook zeeleeuwen, maar zien ze (nog) niet. We gaan even op een muurtje zitten kijken naar de bedrijvigheid op het water en de pelikanen die de kleine bootjes gekaapt hebben.
Bij het verzamelen is het behoorlijk druk, omdat er inmiddels ook 2 Princess cruiseschepen liggen: de Discovery en de Grand.
Tussen ook nog andere tours door vinden we waar we zijn moeten. E-ticket scannen, groen polsbandje en dan zijn wij de laatsten die nog met de eerste zodiac (20 man) mee kunnen. De gids is een kletsmajoor met humor die gelukkig goed Engels spreekt. Hij blijkt ook kennis van zaken te hebben gelukkig. Er worden ook foto's gemaakt van iedereen door een fotograaf die de hele tocht mee is en er is een kapitein. We zijn er niet achter gekomen hoe je aan de foto's kunt komen. Zal wel verteld zijn, maar wij zaten vrijwel helemaal voorop de boot en hij achter, dus het geluid verwaaide nog weleens.
We varen rustig de haven uit richting The Arch, de natuurlijke boog in de rotsen waar de Cabo bekend om staat. Het is een mooi plaatje. Verderop ligt nog een heel klein rotsje en dat is het laatste land tussen Mexico en Antarctica als je in een rechte lijn naar het zuiden gaan.
Dan gaat het gas erop om met 400 pk (echt) en mach 3 (bijna 😄) op zoek naar walvissen te gaan. Al vrij snel zien we spuiters, dus erop af. De Mexicaanse wet schrijft voor dat boten van deze afmeting 200 ft (61 m.) afstand moeten houden, maar dat weten de walvissen niet, dus die komen vaak dichterbij. We liggen stil als ze in de buurt zijn en gaan dan weer, met de 2 andere boten, verder de oceaan op. We worden niet nat en dat is wel fijn. Ik was vanmorgen even bang dat het op het water nog fris zou zijn, maar niks is minder waar. Het is heerlijk.
In de verte zien we er nog een paar uit het water springen (breechen) of boven water uit kijken (spy hoppen), maar dat is helaas te ver en te snel voor een foto. Ook zijn er veel dolfijnen om ons heen. Het lijkt wel of er steeds meer walvissen komen. Het is echt geweldig. We dachten nog even dat we net zo goed een goedkope tour in de haven hadden kunnen nemen, maar daarvan hebben we er geeneen zo ver op zee gezien, dus of je dan hetzelfde ziet is maar de vraag.
Helaas komt aan alles een eind 😭en nadat we met z'n allen met onze ogen dicht en de handen in de lucht de walvissen bedankt hebben en een wens gedaan, scheuren we terug naar de haven waar we om 4 uur weer aankomen. Meteen naar de tenders waar we via gezichtsherkenning toegang toe krijgen. Bij het schip nog even de keycard scannen en door de security en dan naar de Sea View pool waar we lekker een Corona nemen. De muziek is leuk en het uitzicht ook.
We eten in de Club Orange, waar we inmiddels met onze naam aangesproken worden. Ik wilde een beetje op tijd eten omdat Emma en Nick om 20.15 uur een country show hebben. Dat halen we probleemloos. We gaan er vast zitten en luisteren naar de Rolling Stone band, die echt goed is, vooral op een beetje afstand 😉. Zoals verwacht past de stem van Emma prima bij country nummers. Dat kost haar geen moeite en ze trekt dan ook geen gekke bekken, hoewel ze onverminderd vrolijk is. De zangkwaliteiten van Nick zijn wat minder, maar ze hebben duidelijk een klik en dat is leuk.
We houden het bij 1 show en gaan op tijd naar boven. Jan heeft de laptop aan de tv gekoppeld en zo kunnen we op het grote scherm een aflevering van Yellowstone kijken. Tenminste, dat was de bedoeling, maar het werkt niet lekker en de ogen vallen steeds dicht. Dan nog maar even wat lezen, maar ook dat valt niet mee en als mijn e-reader 4x op 1 bladzijde uit mijn handen is gevallen, geven we er maar aan toe.
Het was een fantastische dag.