Ik heb heerlijk geslapen, maar Jan niet. Hij is verkouden geworden. We maken er dus een rustig dagje van. Alsof we gisteren de vierdaagse gelopen hebben 😂.
We ontbijten in de Lido. We hebben besloten om (weer) niet te gaan line dancen. Jammer, maar Jan ziet het niet zitten. In plaats daarvan gaan we naar Hawaiiaanse les in de BB King om 10 uur. Het zou een half uur duren en dan konden we om half 11 naar de World Stage voor een kookdemonstratie, maar het loopt een kwartier uit. Volgende keer beter dus.
Het Hawaiiaanse alfabet kent maar 13 letters: 5 klinkers en 8 medeklinkers. Als er een streepje boven een letter staat moet je die klank wat langer vasthouden en een apostrofe tussen 2 letters betekent dat je ze echt afzonderlijk moet uitspreken, anders heeft een woord vaak een heel andere betekenis, bv. lua = wc en lu'au = party. Ma kai = in de oceaan en makai = richting de oceaan. Veel klanken zijn voor ons niet zo moeilijk uit te spreken, alleen de U moet op zijn Duits, als oe dus, de A, I, E, O zijn hetzelfde als bij ons en de W ook.
Om 11 uur begint in de World Stage de 2e presentatie over Hawaii en we vinden dat we nog wel even een blokje kunnen doen. Als we langs de BB King lopen, kijken we van bovenaf naar de hulalessen.
We strijken neer bij het Grand Dutch café voor een koffie, want Jan had er vanmorgen maar 1 gehad en dat kan echt niet, en een warme chocolademelk, die hier wel lekker is. Er zijn nog geen Bossche Bollen, vanaf half 12 pas.
We hadden de koffie beter to go kunnen nemen, want als we later bij de World Stage aan komen, is het afgeladen. We proberen dus de volgende sessie, zelfde verhaal, om 1 uur maar straks.
Voor nu gaan we naar de hut en gaat Jan wat internetten o.a. future cruises, wat altijd gevaarlijk is 😬 en ik ga het verslag schrijven. Voor het eerst in tijden ben ik weer bij. Kan nooit lang duren hier. Het is nu half 1, dus we moeten zo weer naar beneden. Stress? Nee hoor, allemaal leuk. De kapitein roept weer wat om; dat we nog zoveel mijl naar Hilo moeten, daar komen we de 17e aan. De wind is wat gaan liggen en dus zijn de golven wat minder, maar we merken er nog niet zoveel van. De temperatuur is een graadje of 2 hoger dan gisteren, ongeveer 20⁰, maar het is nu wel bewolkt. Kapitein Rens was veel gezelliger, we missen hem.
Om 1 uur zitten we in de World Stage voor deel 2 Hawaii up Close. Dit keer is het is het wat minder interessant. Het gaat over de symbolen van Hawaii: de ukalele en het Alohashirt. De ukalele is in Hawaii helemaal nog niet zo oud. In de 50-er jaren daar naartoe gebracht door 3 Portugezen van Madeira. Het leek in eerste instantie een aardige rage, maar het liep anders. Deel 2 over het Alohashirt is wat langdradig.
Hierna gaan we naar het Grand Dutch café voor een Hollandse lunch. Onderweg komen we langs de reserveringsbalie voor de restaurants en bespreken een tafel voor Tamarind op de rijsttafeldag. Dat blijkt de 24e te zijn. De Hollandse lunch bestaat uit een broodje kroket. Normale kroket, niet geweldig, beetje brioche-achtig, dus wat zoet broodje en de mosterd is met honing, dus het geheel is goed bedoeld, maar het is het net niet. Niet echt Hollands, maar wel lekker is een Hoegaarden erbij. Dan delen we nog een frietje. Lekkere friet, goede mayo, maar de pindasaus is nogal dun en zoet. Doet me erg denken aan de blikjes Suzi Wan van vroeger. Jeugdsentiment! Al met al smaakt het prima. Toe delen we een Bossche Bol en die kan ook nog wel wat verbetering gebruiken. Een echte Bossche Bol heeft chocola rondom en deze maar half zoals een moorkop. De chocola is anders, minder lekker, de soes wat droog en de slagroom te dun.
Jan voelt zich niet fit vandaag, beetje gammel en verkouden, dus gaan we naar de hut om te lezen en ik begin met een nieuwe Netflixserie: The Perfect Couple, nadat ik de foto's overgezet en doorgestuurd heb. Jan heeft geen zin in uitgebreid dineren, dus gaan we, voor ons doen vroeg, naar de Lido en hopen dat er plek is. We zijn stomverbaasd als we er om 18.40 uur aankomen en het er vrijwel uitgestorven is. We nemen Indiaas en hoewel het zeker niet slecht is, constateer ik weer dat Indiaas niet echt mijn smaak is. Taartje c.q. ijsje toe en weer naar de stateroom waar we niet meer uit komen. Dit tot verdriet van steward Bagus, die de kamer nog niet klaargemaakt heeft voor de avond. Wij liggen er niet wakker van, maar hij verontschuldigt zich en vraagt 2x of we nog wat nodig hebben. Hebben we genoeg handdoeken? Ja hoor, geen probleem. Tot morgen. Jan duikt weer in zijn boek in bed en ik ga verder met mijn serie, waar ik 4 afleveringen van kijk. Jan gaat om een uur of 9 onder zeil en ik geef het om kwart over 10 ook maar op. De laatste aflevering moet dan maar tot morgen wachten.